Problemy kultury ukraińskiej na łamach prasy polskiej w okresie międzywojennym[1]

Dwadzieścia lat to bardzo niewielki okres w odniesieniu do tysiącletniej historii narodów polskiego i ukraińskiego, a jednak w świadomości zarówno Polaków, jak i Ukraińców okres tzw. dwudziestolecia międzywojennego odgrywa rolę szczególną. Dla Polaków jest to przede wszystkim przebłysk ciężko wywalczonej niepodległości między epoką rozbiorową a tragicznymi latami II wojny światowej i okupacji. Ukraińcom z kolei okres ten kojarzy się głównie z rozczarowaniem z powodu nieudanej próby „wybicia się na niepodległość”, a także uczuciami doznanych krzywd i nieprawości.

Stosunki polsko-ukraińskie tego okresu były niezwykle skomplikowane i trudne do jednoznacznej oceny. Wszelkie kontakty między obu narodami sta­le determinowały uwarunkowania historyczne i społeczne, a przede wszystkim aktualnie prowadzona polityka przez obie strony.

Artykuł dostępny w języku ukraińskim.

(na podstawie powieści “Wrzos” Marii Rodziewiczówny)

Literatura końca XIX wieku nabywa cech realizmu: stawia sobie za cel namalować i pokazać przeciętnego człowieka, który żyje według reguł zdrowego rozsądku i przyjętych w społeczeństwie norm. Taki wzorzec bohatera kreuje Maria Rodziewiczówna. “W powieściach nurtu patriotycznego trzymała się stereotypowych wyobrażeń na temat cnót idealnego Polaka, któregо miało wyróżniać zdrowie moralne, prostota, miłość do ziemi ojczystej, katolicka religijność”[1]. Jednak lirycznym odstępem od takiego obrazu można nazwać główną bohaterkę utworu “Wrzos”, która pomimo pochodzenia, cyniczności i prozaiczności otoczenia, w którym zmuszona była przebywać została odosobniona i samotnia, a nawet wroga innym ludziom, co przypomina nam ideały romantyzmu.

Artykuł dostępny w języku ukraińskim.